00:34 Ցեղասպանության ճանաչում | |
Իմ մոտեցումը` Ցեղասպանությունը միջազգային դատարան տանելով անեքսիա և կոնտրիբուցիա ստանալու մոտեցումն է։ Քանի–որ նախ դատարանն է ճանաչում հանցագործին որպես հանցագործ, և հետո` դատարանն է որոշում հանցագործի «պատտիժը» կամ փոխհատուցումը, քանի–որ ցեղասպանության պատճառով մենք որպես ցեղ, էթնոս` բնության մեջ որպես տեսակ, առ այսօր չենք կարողանում «կայանալ» և կանգնած են վերացման եզրին։ Թուրքիայի կողմից ցեղասպանությունը շարունակվում է` մենք զրկված ենք կենսական կոմունիկացիաներից։ Իսկ «բարոյական հաղթանակներից» ես զզվում եմ ու հոգնել եմ։ Մեզ մոտ կան մարդիկ, որոնք չեն հասկանում, որ այս կամ այն թուրք պրոֆեսորը կամ ինտելեկտուալը հավաքական թուրքի քաղաքականության ուղղությունը որոշողը չէ։ Հավաքական թուրքը, ըստ իս, կենդանական տեսակ է, որի հետ Եվրոպական չափանիշներով հնարավոր չէ խոսել կամ վերաբերել։ Մեզ մոտ` հայության մեջ կան մարդիկ, որ «սիրո, հավասարության և թուրքի հետ ախպերության» բանաձևի խայծն ուտելով, նորից Գրիգոր Զոհրապյան միամտությունն են որդեգրել։ Հանցագործի հետ չի կարելի եղբայրություն անել, եթե նույնիսկ նա «ձեռքի հետ էլ» ներեղություն խնդրի ու սվաղի իր արած հանցագործությունը։ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՃԱՆԱՉՈՒՄ` ԴԱ ՆՇԱՆԱԿՈՒՄ Է ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԴԱՏԱՐԱՆ, ՆՇԱՆԱԿՈՒՄ Է` ԱՆԵՔՍԻԱ ԵՎ ԿՈՆՏՐԻԲՈՒՑԻԱ, ՆՇԱՆԱԿՈՒՄ Է` ՊԱՀԱՆՋԱՏԻՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ, ՈՐՊԵՍԶԻ ԱՐՅՈՒՆԱՔԱՄ ՑԵՂԸ ԿԱՐՈՂԱՆԱ ՎԵՐԱԿԵՆԴԱՆԱՆԱԼ։ Իսկ միմիայն միջազգային ճանաչում, որն է` «բարոյական հաղթանակ», – հիմարների մխիթարանք է, իսկ հակառակորդի կողմից` նորի՛ց մեզ հիմարացնելու միջոց է։ Արթուր Արմին Աղբյուրը`https://www.facebook.com/arthur.babayan1/posts/10151568113608250 | |
|
Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0 | |